Bij Johannes 19:28-30 en Matteüs 25:31-40
Naar aanleiding van mijn column over de zure wijn die Jezus vlak voor zijn dood te drinken kreeg (Zuur (1)), ontving ik een vraag van een lezer. Wat deed dat vat met zure wijn daar eigenlijk naast dat kruis? Intrigerende vraag! En het antwoord geeft een heel nieuw perspectief op de rol van de soldaten in deze scène. Wat dééd dat vat daar eigenlijk?
Ik moet er niet aan denken, maar zure wijn, zo vertelt mijn woordenboek bij het Nieuwe Testament, lest de dorst beter dan water. En het is goedkoper dan gewone wijn. ‘Geliefd bij de eenvoudige mens’, zo voegt het woordenboek eraan toe. En in die categorie valt de soldaat.
Soldatendrank, dus. Blijkbaar hadden zij standaard een vaatje in de buurt van het kruis. Voor als ze dorst kregen. Valt ook helemaal niet mee, hun werk! Ze moeten wachten tot de gekruisigden het loodje legden. Je weet nooit hoe lang die het volhouden. Bovendien was Golgota nou niet bepaald een beboste heuvel. Nee, in de brandende zon stonden ze. Dan is een vat zure wijn een uitkomst.
‘Ik heb dorst’, klinkt het vanaf het kruis. De soldaten nemen een spons, volgezogen met hun zure wijn. Die gaat op een tak. Ze steken hem omhoog en Jezus drinkt ervan. Ze geven hem van hun eigen wijn. Ze zorgen voor hem in zijn laatste uur.
Ik moet een hele draai maken in mijn hoofd. Eerder zag ik de Romeinse soldaten als nare mannetjes, die erop uit waren om Jezus zo professioneel mogelijk te vernederen. En nu lijken ze voor hem te zorgen! Tja. Waarom niet, eigenlijk?
Het wordt nog spannender. Om deze draai helemaal áf te maken, citeer ik uit Matteüs 25. ‘Wanneer de Mensenzoon komt, zal hij de mensen van elkaar scheiden. Dan zal hij tegen hen aan zijn rechterzijde zeggen: ‘Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken.’’
‘Ik had dorst en jullie gaven mij te drinken.’ Die soldaten zijn niet alleen geen nare mannetjes. Ze staan bij de rechtvaardigen aan de rechterzijde van de Mensenzoon! Hm, toch nog maar eens even op kauwen. Maar hier blijkt maar weer: de bijbelverhalen kun je op heel verschillende manieren lezen! Heerlijk!