Bij Matteüs 22:37-39
‘Heb God lief boven alles en je naaste als jezelf.’ Dat is in Jezus’ woorden de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat. Een halve bijbel, samengebald in één zin. Augustinus schrijft ergens, en het lijkt wel alsof hij er nog een schepje bovenop doet (of beter: ervan af): ‘Heb lief en doe wat je wilt.’ Hoe vaak ik deze zin ook lees, ik moet er nog altijd om glimlachen. Wat een opluchting, wat een vrijheid brengt hij! Zo eenvoudig kan het zijn: leven.
Het is natuurlijk wel belangrijk om Augustinus goed te verstaan. Moet ik open deuren intrappen? Nou, voor de zekerheid dan. Er staat niet: Heb lief en leef er lekker op los. Er staat ook niet: Heb lief, dan wordt alles wat je eventueel misdoet, jou vergeven. Nee. Het maakt wel degelijk uit wat je doet. Of, beter gezegd: hoe je het doet – met welke intentie, vanuit welke motivatie of inspiratie.
Tien letters toevoegen om duidelijk te maken wat ik bedoel. ‘Heb lief en doe van daaruit wat je wilt.’ Hier gaat het om de liefde die je in de loop van je leven leert herkennen als de bron van je bestaan. Liefde met een hoofdletter. Het is Gods liefde, die, als je die leert aan te boren, in ons is als een onuitputtelijke bron. Een bron van zuivere, pure liefde die zichzelf geeft en liefde wekt – zonder enige bijbedoeling.
En daar hoor ik Jezus’ woorden weer – met tien letters extra. ‘Heb God lief boven alles en van daaruit je naaste als jezelf.’ Als je deze bron weet aan te boren en van daaruit leeft, kan het niet anders of het is met liefde dat je je naaste bejegent.
Zoek die liefde met een hoofdletter op in je leven. Leer herkennen hoe jij bemind wordt. Open de ogen van je ziel voor deze liefde die naar jou stroomt, in jou stroomt en door jou heen wil stromen naar iedereen die op jouw pad komt.