Bij Genesis 12:1
‘Ga!’ Het eerste woord van God tegen Abram. ‘Ga – uit je land, uit je familie, uit het huis van je vader naar het land dat ik je zal laten zien.’ Een klein woordje is het, maar met grote gevolgen. Abram moet al wat hem vertrouwd is, al wat hem eigen is, verlaten om het land te kunnen gaan zien dat God hem wil laten zien. Een klein woordje, een grote stap.
Ga! Een eerste stap op de geestelijke weg: geroepen worden. Zonder die roeping, zonder die uitnodiging, zou een mens nooit op weg gaan. Want het is verre van comfortabel om weg te gaan, om te verlaten, om achter je te laten al wat vertrouwd en eigen is. Maar zonder dat kan het niet.
Maar niet alleen de eerste stap is een antwoord op Gods ‘Ga!’. Als je serieus werk maakt van je geestelijke ontwikkeling, moet je elke dag opnieuw antwoord geven op die oproep – en gaan. Elke dag opnieuw ervoor kiezen het vertrouwde achter je te laten en een stap te zetten richting dat land dat jij nog niet kent, maar dat God jou wil laten zien.
Meester Eckhart weet er ook van: ‘Wat je vertrouwd is, is in feite je vijand.’ Scherpe woorden, maar voor degene die de geestelijke weg wil gaan, zeer waar. Wat jij kent, wat jij koestert, wat eigen is aan je, dat zit je in de weg om ruimte te worden voor God, om je leeg te maken, open, ontvankelijk. Er zit zoveel in jou dat je blik vertroebelt. Als je daarvan geen afscheid neemt, zul je nooit de heldere blik verkrijgen die je nodig hebt om dat land te zien, om te gaan zien wat God jou wil laten zien. De geestelijke weg gaan is voortdurend afscheid nemen van het vertrouwde, van dat wat jou aan je oude leven bindt – en een stap nemen in de richting van je nieuwe leven, je wedergeboorte.
Opruimen, dus. Elke dag weer. Je blik naar binnen richten, onder ogen zien wat daar allemaal leeft en werkt. Onder ogen zien hoe dat jou stuurt en drijft. Wat het jou doet zeggen, wat het jou laat doen. Neem het in alle mildheid waar, hoe het jouw handelen, spreken en denken bepaalt, begrijp het – en het zal verdwijnen. Oplossen. Zijn greep op jou verliezen.
Elke dag weer is het werken om al dat vertrouwde, dat jou beperkt, onder ogen te zien en te laten gaan. Maar elke dag weer mag je je geroepen weten om die weg te gaan. ‘Ga, mens, verlaat al wat je vertrouwd is en je komt in het land dat ik je zal laten zien.’