Bij Psalm 145:16
In de vorige columns schreef ik over je zorgen maken. Jezus raadt het je af. Je doet er beter aan om bij de dag van vandaag te blijven en je krachten in het hier en nu te verzamelen om te dragen wat vandaag op je pad komt.
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar mij lukt dat lang niet altijd. Ik maak me zorgen over geldzaken, over hoe ik in vredesnaam al die dingen die ik beloofd heb te doen in mijn schaarse tijd gepropt krijg, of ik wel voldoende inspiratie zal hebben voor een volgende column – ik kan deze lijst moeiteloos aanvullen. Ik ben gewend om vanuit tekort te denken. Er is veel dat mij uit de dag van vandaag haalt en mijn ziel onrustig maakt.
Ik denk er niet altijd aan als ik me zo benauwd voel, maar er is een psalmtekst, die mij op dat soort momenten kan bevrijden. ‘Gij opent uw hand en schenkt ons uw overvloed.’ Ik heb gemerkt dat ik deze tekst maar een paar keer geconcentreerd hoef te herhalen, of de benauwdheid ebt weg. Er ontstaat ruimte, waarin ontspanning zijn intrede doet. Nog een paar keer de tekst prevelen of in stilte herhalen, en ik kan me weer in vertrouwen overgeven. En of ik de woorden nu herhaal of het als een beeld voor me zie – dat maakt niet uit. Ik voel me opgenomen in een eeuwige stroom van geven en ontvangen, geven en ontvangen. Ik ben gezien, er wordt voor me gezorgd.
‘Gij opent uw hand en schenkt ons uw overvloed.’ Mijn leven en al wat daarin is, is een geschenk van God. Hij nodigt mij elk moment opnieuw uit om deel te hebben aan Zijn Rijk, een rijk van overvloed. Overvloed zonder begin of eind, overvloed zonder hier of daar. Een eeuwige stroom van geven en ontvangen. Zolang ik daarop aangesloten blijf, is er niets waarover ik me zorgen hoef te maken.
vertaling: psalmboek Dominicanenklooster