Bij Matteüs 20:1-16
Een mooi genre bijbelverhaal: de gelijkenissen van Gods Rijk. Van de orde van de Liefde. De orde die ónder het gewoel van ons dagelijks leven ligt en de bron ervan vormt. We worden erdoor geleid, maar meestal zien we het niet, zijn we het ons niet bewust. Laat staan dat we méé kunnen werken – en dat ‘werken’ is meer je laten meevoeren op de stroom dan werkelijk iets dóen.
Jezus vertelt over een landheer, wiens druiven rijp zijn voor de oogst. Hij gaat er in alle vroegte op uit om op de markt dagloners in te huren. Hij kiest een paar sterke mannen uit, spreekt een bedrag af en stuurt ze zijn wijngaard in. Drie uur later gaat hij weer, drie uur later nog een keer en nog eens drie uur later weer. En uiteindelijk gaat hij op het elfde uur nog eens terug naar de markt en treft daar nog werkloze lieden aan. Ook dezen stuurt hij de wijngaard in om het laatste uur van deze werkdag mee te helpen.
Het laat zich raden dat de arbeiders die laat op de middag nog op de markt zaten, wachtend op iemand die ze wilde inhuren, niet de grootste, sterkste en gezondste mannen waren. Die waren allang aan het werk; die waren meteen ’s ochtends al ingehuurd. Nee, dit zijn de achterblijvers. De kinderen die als laatste gekozen worden met gym. Die niet mee kunnen komen op school. De mensen die het tempo van onze maatschappij maar nauwelijks kunnen bijbenen. Deze landheer stuurt ze toch zijn wijngaard in. Waarschijnlijk tot hun eigen verrassing.
De orde van Liefde kan iets veranderen in ons dagelijks leven, in de wereld, maar alleen door mensen. We zijn als die laatste arbeiders als we denken: God kan mij niet gebruiken, want ik … ik stel niets voor, ik ben onhandig en niet intelligent, ik weet nooit de juiste woorden te vinden. En soms gaan onze ideeën over onszelf de andere kant op. We vergelijken ons met een ander en komen er zelf beter uit. In beide gevallen horen we in ons innerlijk vooral onze eigen gedachten over onszelf. En die overstemmen de stille fluisterstem van de landheer, die ons vraagt in zijn wijngaard te komen werken.
Soms is het je gegeven jezelf te zien zoals God je ziet, eigenlijk: gewoon zoals je bent, zonder te vergelijken. Dat zijn de momenten dat je het stille gefluister kunt opvangen. En wie weet word je dan zomaar gebruikt als een instrument in de handen van de Liefde, waarmee iets in deze wereld gerepareerd, recht gezet of in goede banen geleid wordt.
Het Rijk van de Liefde – meestal zijn we ons er niet van bewust. En dat hoeft ook helemaal niet. Het is voldoende als we het vergelijken van onszelf met anderen tot rust laten komen en onze blik naar binnen richten, om te gaan ontdekken wie je ‘gewoon’ bent. En als we onszelf steeds beter gaan herkennen, leren we ook onderscheiden wat daar van binnen bewogen wordt door de Liefde. En als die beweging ons drijft, ons leven richting geeft, werken wij mee aan de wonderen die zomaar kunnen gebeuren. Genezing, heling, groei.