Bij Psalm 90:14
Ik houd van de eerste uren van de dag. Als alles nog open ligt. Als alles zuiver is, helder. Als ík nog zuiver ben. Mijn hoofd nog niet gevuld met wat ik in de krant las, met de punten van mijn to do-lijst, de berichten in mijn mailbox. Het is een gouden tijd. En om dat gevoel te versterken, mediteer ik ’s morgens. Mijn dagelijkse vakantie, noemde ik het laatst. Die twintig minuten op mijn bankje – dan ben ik helemaal vrij. Ik hoef helemaal niets. Ik kan ook niets, want ik heb met mezelf afgesproken dat ik twintig minuten zou zitten. Ononderbroken. In het begin moest ik mezelf dwingen om niet even iets op te schrijven of alvast iets klaar te leggen om het maar niet te vergeten, maar dat ging gauw voorbij. Want ik merkte hoe groot de kracht is van die dagelijkse vrijheid – ook al is die beperkt in tijd. De stille tijd in de ochtend werpt zijn vruchten af gedurende de hele dag. Merk ik ergens in de middag dat gedachten met mij aan de haal gaan, dan ga ik innerlijk even op mijn bankje zitten. Keer ik terug tot mijzelf in plaats van me mee te laten voeren door die gedachtestroom. Verzamel ik me, in plaats van verstrooid te raken.
De morgenstilte is de toonsoort die de muziek van mijn dag bepaalt. De psalmist wist ervan. ‘Vervul ons in de morgen met uw liefde’, schrijft hij. ‘Opdat uw liefde ook vandaag in mij is als een bron van waaruit ik leef en spreek en handel’, vul ik aan. Die liefde wordt je geschonken, maar het is lastig ontvangen als je er geen ruimte voor hebt; als jouw innerlijk volgepropt is met jezelf en je to do-lijstjes.
Ook de twintigste-eeuwse mystica Evelyn Underhill benadrukt het belang van het reserveren van enige tijd voor God op een dag. Het leven van veel mensen is druk, schrijft ze. Maar ook in zo’n vol bestaan is er ergens op de dag wel een pauze te vinden, al is die maar kort. Geef die pauze aan de stilte, aan God. En houd dat vol, ook al lijkt het in het begin alsof het vruchteloos is. Al zijn het maar een paar minuten, gebruik ze hiervoor en laat de spirit van deze minuten de drukke en volle uren van de dag kleuren.
Wie ermee wil beginnen, begin! Je hebt er niets voor nodig. Een stoel. Een vaste plek waar je niet gestoord wordt. Een vast moment van de dag – en dat kan ook ’s avonds zijn als jou dat beter uitkomt. Spreek met jezelf af dat je het drie weken volhoudt. En merk op wat het met je doet, zodat het niet aan je voorbijgaat als je vervuld wordt met Gods liefde.